مقایسه اثر کانون توجه درونی و بیرونی بر استقامت و رکورد پرتاب وزنه دانش آموزان دختر مقطع متوسط? شهر بابل

با توجه به محرک‏های بسیار زیادی که هر یک از ما همواره با آنها مواجه می‏شویم زندگی بدون توجه انتخابی مشکل است ورزش هم از این قاعده مستثنی نیست ودر سال‏های اخیر تاثیر کانون توجه بر اجرا و یادگیری مهارت‏های حرکتی مورد توجه زیادی قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر پاسخ به این سوال بود که آیا دستورالعمل کانون توجه درونی و بیرونی بر رکورد دوی استقامت 1500 متر و رکورد پرتاب وزنه دختران دانش‎آموز اثر دارد یا خیر؟ نمونه آماری این پژوهش تعداد 50 نفر از دختران دانش‏آموز شهر بابل بودند که از دبیرستان زینبیه به صورت تصادفی انتخاب شده بودند. در تحقیق حاضر از آزمودنی‏ها در بخش دستورالعمل توجه بیرونی خواسته شد، در هنگام اجرای مهارت به موانعی که در فواصل (هر 40 متر یک بادکنک با رنگ‎های مختلف) پیست قرار داده شده است، توجه نمایند(دو دور دویدن دور پیست)در مقابل دستورالعمل توجه درونی شامل معطوف کردن توجه فرد عملکرد عضلات، مفاصل و مجموعه اندام‏های درگیر بود. به طوریکه دختران توجه به ضربه آهنگ گام‏های بدن بر روی پیست تمرکز داشتند. در بخش دیگر یعنی پرتاب وزنه و در وضعیت کانون توجه بیرونی دختران به نقطه‏ای که حدس می‏زدند وزنه در آن محل سقوط کند، تمرکز کردند، ولی در وضعیت کانون توجه درونی آزمودنی در هنگام پرتاب بر باز شدن مفاصل دست تمرکز داشتند. هر فرد در هر وضعیت می‏توانست سه پرتاب انجام دهد که برای تکرار پرتاب یک دقیقه می‏بایست استراحت می‏کردند